آیا می دانستید پرخوری عصبی شایعتر از بی اشتهایی است؟ یا اینکه ورزش بیش از حد یکی از علائم رایج پرخوری عصبی است؟
پرخوری عصبی میلیون‌ها انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهد! برآوردها نشان می‌دهد که شیوع آن 1.5 درصد در میان زنان و 0.5 درصد در مردان است. مانند سایر اختلالات خوردن، پرخوری عصبی یک بیماری جدی است و می تواند منجر به عوارض شدید پزشکی و رفتاری شود.
شناخت علائم و نشانه های مناسب پرخوری عصبی می تواند به کاهش این خطرات سلامتی کمک کند! اما به دلیل ماهیت مخفی این اختلال، اغلب می تواند چالش برانگیز باشد. علاوه بر این، پرخوری عصبی بر افراد با هر شکل و اندازه بدن تأثیر می گذارد! نه فقط کسانی که در بدن بزرگتر یا کوچکتر زندگی می کنند.
با وجود این، برخی از علائم هشدار دهنده درمورد پرخوری عصبی وجود دارد که باید از آنها آگاه بود. بیا یک نگاهی بیندازیم:
خوردن مقادیر زیاد غذا و به دنبال آن نوعی رفتار جبرانی: افراد مبتلا به بولیمیا در مدت زمان کوتاهی نسبت به مقدار طبیعی غذا مصرف می کنند! اغلب فاقد کنترل و توانایی توقف هستند و حتی گاهی اوقات غذا می خورند یا از آن نقطه عبور می کنند. از ناراحتی احساس شدید شرم و گناه معمولاً پس از بازه پرخوری ایجاد می شود که سپس منجر به رفتارهای جبرانی با هدف «حذف» کالری مصرفی می شود. اینها می تواند شامل استفراغ خود القایی، سوء استفاده از ملین ها، دیورتیک ها و/یا قرص های لاغری، روزه یا ورزش بیش از حد باشد.
کم آبی یا ضعف:
استفراغ خود القایی و سوء مصرف ملین ها می تواند افراد را از پتاسیم و کلسیم کافی محروم کند! که می تواند منجر به عدم تعادل شدید الکترولیت و کم آبی بدن شود. در این موارد، افراد ممکن است اغلب دچار سبکی سر، بی حالی، ضعف عضلانی و/یا بی نظمی های شدید قلبی شوند.
رفتار غیرمعمول در اطراف وعده های غذایی
ناپدید شدن مداوم بعد از غذا:
ترس شدید از افزایش وزن:
افراد مبتلا به بولیمیا معمولاً از نوع بدن یا ظاهر خود نارضایتی شدید نشان می دهند. اگر متوجه شدید که خود یا کسی که دوستش دارید بیشتر در مورد رژیم غذایی، غذا، شکل و ظاهر صحبت می کند، ممکن است ارزش توجه بیشتری را داشته باشد.
مشکلات دندانی:
این امر در میان کسانی که در استفراغ خود القایی شرکت می کنند رایج است. استفراغ مکرر باعث ایجاد سطوح اسید در دهان می شود که به مرور زمان می تواند منجر به پوسیدگی، فرسایش، تغییر رنگ و حتی نابودی دندان ها شود.
جای زخم روی انگشتان یا بند انگشتان: این بیشتر در مورد افرادی که از استفراغ خود القایی به عنوان یک رفتار جبرانی استفاده می کنند صدق می کند. موارد مکرر پاکسازی می تواند باعث تحریک، پینه یا زخم در بند انگشتان یا پشت دست فرد شود (همچنین به آن علامت راسل نیز می گویند).
کناره گیری اجتماعی:
دوره های پرخوری و رفتارهای جبرانی متعاقب آن می توانند به عنوان مکانیسم های مقابله ای برای مقابله با احساسات طاقت فرسا استرس، اضطراب و حتی افسردگی استفاده شوند. فرد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است برای اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی، به‌ویژه موقعیت‌هایی که شامل غذا یا وعده‌های غذایی است، منزوی شود.
ورزش بیش از حد:
همه کسانی که بیش از حد ورزش می کنند به بولیمیا مبتلا نیستند. اما “پرخوری عصبی ورزشی” یک چیز واقعی است! زمانی رخ می دهد که فردی از ورزش به عنوان وسیله ای برای جبران کالری دریافتی استفاده می کند. این شکل از پرخوری عصبی به طور فزاینده ای در مردان رایج می شود. علامت هشدارقابل توجه ای که در اینجا باید جستجو کرد، ناتوانی فرد در کسب یک روز مرخصی است حتی اگر مجروح یا مریض باشد.
اگر شما – یا کسی که می شناسید – برخی از علائم بالا را تجربه می کنید، می تواند نشانه ای از یک مشکل جدی تر باشد. صحبت با یک متخصص پزشکی یا یک متخصص اختلال پرخوری عصبی توصیه می شود.
برای مطالعه دیگر مطالب ما به وبسایت داروخانه آنلاین رفسنجان سربزنید.